آمـد در آغـوش عـلـی از ماه زیـبـاتـر            دور و بر گهواره‌اش بر پا شده محشر
ذکر لب خـورشید شد؛ ماه بـنی هـاشم            ترسیم شد ذکر «دخیلک» بر تن گوهر

پشت و پناهـش آمده با اشـتـیاق امشب            زینب خبر آورده، شد أم البـنـین مادر
قـنـداقـه‌اش دور سر اربابـمان چرخید            اصل «ولایت» شد برایش اولین بـاور
دلـگـرمیِ روز مـبـادای حــسـیـن آمـد            زهـرای مرضیه ندارد غصه‌ای دیگر
ربّ الأدب بود و سرِ تعظیم خم می‌کرد            پیش حسین بن علی؛ آن سید و سرور
در هر دو عالم در شجاعت نیست مانندش            در معرکه کافی‌ست یک عباس و یک لشکر
باب الحوائج بودنش سائل به بار آورد            حاجت روا کرده‌ست حتی لحظۀ آخـر
سـاقیِ با غـیـرت، عـلـمدارِ سـپاه حـق            از با وفـایانِ جهـان شد برتر و سرتر